۱۰ حقیقت جالب و خواندنی درباره مصر

۱٫ هراکلیون شهر گمشده مصری ها

احتمالا در مورد شهرهای افسانه ای همچون آتلانتیس که در گذشته های دور به زیر آب رفته اند و هیچگاه هم پیدا نشده اند، چیزهایی شنیده اید. شهرهایی که بیشتر به افسانه ها و قصه های هزار و یک شب شبیه بودند. تا همین چند سال پیش شهر هراکلیون که توسط یونانی ها Heracleion و توسط مصریان Thonis نامیده می شد، نیز در فهرست همین شهرهای افسانه ای و خیالی جای داشت. هراکلیون تا قبل از اینکه توسط باستان شناس فرانسوی Franck goddio کشف شود به مدت ۱۲۰۰ سال در زیر آب های دریای مدیترانه مدفون بود. این شهر باستانی در ۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، یکی از شهرهای مهم و بندری مصر باستان به شمار می رفت که تجارت در آن هم بسیار پررونق بوده است. این شهر باستانی به دلیل زلزله و امواج سهمگین دریا به زیر آب رفت و نزدیک به ۱۲۰۰ سال از دیده ها پنهان ماند. در اکتشافات جدیدی که باستان شناسان در زیر آب انجام داده اند، توانسته اند آثار گرانبهایی از جمله مجسمه بزرگ فرعون مصر، کشتی های شکسته و مقادیر زیادی طلا و نقره پیدا کنند.

   تصاویر کشف شهر گمشده مصری (هراکلیون) در زیر آب و پیدا کردن مجسمه فرعون

۲٫ شربت خود را حتما تا آخر بنوشید

مصری ها هم مثل بسیاری از کشورهای دنیا دارای رسوم و قواعد عجیبی هستند. یکی از رسوم عجیب مصری ها، این است که اگر به عنوان مهمان به منزل یک مصری دعوت شدید و به شما شربت تعارف کردند، حتما باید تا آخر این شربت را نوش جان کنید و حتی ذره ای از آن را نیز باقی نگذارید. در کشور مصر رسم بر آن است که اگر مهمان، شربتی که دختران میزبان به او تعارف کرده اند را تا آخر ننوشد و مقداری از آن را نخورده باقی بگذارد، به معنی آن است که دختر میزبان شانس ازدواج را از دست داده و حتی اجازه وصلت و ازدواج با شخص دیگری در آینده را نیز از دست خواهد داد. پس اگر به خانه یک مصری دعوت شدید، حتما تا آخر شربت خود را نوش جان فرمایید.

۳٫ خواندن آهنگ برای نوزادان هفت روزه

در مصر رسم جالبی وجود دارد و آن این است که اگر نوزادی به تازگی به دنیا بیاید و از عمرش هفت روز گذشته باشد، هفت روزگی این نوزاد را جشن می گیرند. در این زمان، مهمانی که به خانه آن ها می آید با صدای بلند آهنگ و ترانه ای برای این نوزاد می خواند. مفهوم اکثر این ترانه ها هم این است که از کودک خواهش می کنند که به حرف های پدر و مادرش گوش کند، همواره فرزندی آرام و لایق باشد و والدین خود را دوست بدارد و به آنها احترام بگذارد. خانواده میزبان هم به میهمانی که این آهنگ را می خواند، شیرینی های محلی خود را تعارف می کنند. در باور مصری هاست که نوزاد این آهنگ ها را گوش کرده و به عنوان الگو در زندگی آینده خود به کار می برد.

  رسم آواز خواندن برای نوزادان ۷ روزه در کشور مصر

۴٫ زنان در مصر باستان، حقوق برابری با مردان داشتند

زنان در گذشته های دور در کشور مصر و در زمان فراعنه، فقط به عنوان زنان خانه دار به رسمیت شناخته نمی‌شدند. آن‌ها وظایف خانه داری را انجام می‌دادند، اما آزاد بودند هرجای دیگری کار کنند و دارایی‌های خودشان را داشته باشند. برخلاف زنان یونان باستان که شهروند در نظر گرفته نمی‌شدند، زنان مصر باستان بدون سرپرستی مردان هم می‌توانستند زندگی کنند. جالب است بدانید آن ها اولین بار طلاق را به وجود آوردند، به دادگاه می رفتند و به عنوان اعضای هیئت منصفه فعالیت می کردند. زنان مصر باستان، مجبور به ازدواج نمی‌شدند و می‌توانستند حرفه خود را دنبال کنند. با این حال، بیشتر مشاغل برتر در دست مردان بود. درصد کمی از زنان می توانستند این سقف شیشه ای را بشکنند و به مقام روحانی، کاتب و فرعون برسند. آن ها در آن دوران حتی به عنوان پزشک نیز انتخاب می شدند و قدیمی‌ترین مدرکی که از یک زن پزشک در این کشور وجود دارد، مربوط به زنی به نام Merit Ptah است که پنج هزار سال پیش در مصر زندگی می‌کرد. در اصل، مصر باستان اولین منطقه‌ای در دنیا شناخته می شود که هزاران سال قبل از جوامع غربی به زنان قدرت و آزادی داد.

      مجسمه Merit Ptah اولین پزشک زن مصر باستان

۵٫ نیروز جشن ملی مصر

هر ساله با شروع فصل بهار و طغیان های رودخانه نیل، مصریان جشنی به نام نیروز را برگزار می کنند. نیروز دقیقا از جشن نوروز ایرانیان باستان الگو گرفته و محققان تاریخ مصر بر این باورند که این جشن را داریوش بزرگ، پادشاه هخامنشی ایرانیان به مصر انتقال داده است. این سنت زیبا در مصر، همراه با افروختن آتش و پاشیدن آب بر روی یکدیگر همراه است. این آیین باستانی، بسیار در بین مصریان محبوب بوده و حتی حکومت هایی که در سالیان قبل در مصر حکومت می کردند، درصدد برآمدند تا جلوی این جشن باستانی را بگیرند، که البته تمامی سعی آن ها هم ناموفق بود. در این روز، مصریان بهترین تبریک های خود را به یکدیگر ابراز می‌ کنند و شعرا نیز بهترین اشعارشان را در رقابت با یکدیگر می‌سرآیند.

۶٫ گربه ها در مصر مقدسند

در باور مصریان گربه ها از مقام و ارجحیت خاصی برخوردار هستند که این باور، ریشه در فرهنگ مصر باستان داشته و تا الان هم این باور در مصریان وجود دارد. در مصر باستان گربه‌ها مورد پرستش مصریان بوده‌اند، چون در آن زمان اقتصاد مصر بر پایه کشاورزی و مزارع غلاتی بود که در ساحل و در امتداد رودخانه نیل قرار داشتند. گربه‌ها به دلیل توانایی‌ که در پایین نگهداشتن جمعیت جوندگانی که خسارات بسیار زیاد به این مزارع وارد می‌ساختند، مورد احترام بودند. احترام گربه ها در مصر باستان تا حدی بوده که پس از مرگ صاحبان خود، به همراه آن ها مومیایی شده تا در جهان دیگر نیز گربه ها مراقب صاحبان خود باشند. شاید برایتان جالب باشد که گربه ها در زمان رومی ها از طریق مصر به اروپا آورده شدند، هر چند در قرون وسطی اروپایی ها بر خلاف مصری ها گربه ها را شوم می دانستند.

۷٫ مصر بخشی از شاهنشاهی ایران

کشور مصر در زمان هخامنشیان در سال ۵۲۴ قبل از میلاد بخشی از  امپراتوری ایران به شمار می رفت. در این سال امپراتوری ایران به فرماندهی کمبوجیه پسر کوروش به سمت مصر لشکرکشی کرد و پسامتیخ سوم پادشاه و فرعون آن روزگار مصر را شکست داد و مصر را جزیی از قلمروی ایران باستان گردانید. مصر در زمان هخامنشیان و حتی در دوره ساسانی (در عهد خسرو پرویز و به مدت ده سال) در واقع ایالتی (ساتراپ) از ایالت های ایران به شمار می رفت. از جمله خدمات و آثار بزرگ از  ایرانی ها که در مصر تا به الان هم به یادگار مانده کانال مشهور سوئز است که برای نخستین بار از سوی ایرانیان در مصر کنده و راه‌اندازی شد.

   قلمرو امپراتوری هخامنشیان در ۵۲۴ قبل از میلاد

۸٫ کلئوپاترا زیباترین فرمانروای جهان

یکی از شخصیت هایی که مصریان از داشتن آن به خود می بالند ملکه و در اصل فرمانروای باستانی آن ها کلئوپاترا است. کلئوپاترا فراتر از مصر بوده و شخصیتی جهانی دارد که به عنوان یکی از شخصیت‌های مشهور در فرهنگ غربی ها باقی‌مانده‌است.  کلئوپاترا به گفته مورخان رومی و مصری زیبایی خیره کننده ای داشته و در اغلب تصویرسازی‌ها وی را تسخیر کننده، متوالی قلب قدرتمندترین مردان جهان بر می شمردند. او درگیر رابطه‌ای نامشروع با ژولیوس سزار فرمانروای روم شد که همین رابطه او را در رسیدن به تاج و تخت و استحکام بخشیدن به قدرتش یاری بخشید. البته پایان کار این فرمانروای زیبای مصری ها بسیار تلخ است و او به آیین سنتی فراعنه توسط یک مار کبری گزیده و خودکشی کرد تا آخرین فرعون مصری-یونانی نیز اینگونه به صفحات تاریخ بپیوندد. یاد او در بسیاری از آثار هنری و ادبی، از جمله تراژدی آنتونیوس و کلئوپاترا اثر شکسپیر، اپرای کلئوپاترا اثر ژول ماسنه و فیلم کلئوپاترا ساخته شده در سال ۱۹۶۳ زنده نگه داشته شده‌ است.

   کلئوپاترا آخرین فرعون مصر- یونانی

۹٫ سرزمینی که متعلق به هیچ کسی نیست

در این کره خاکی و در بین خشکی های دنیا، تنها یه نقطه وجود دارد که کسی ادعایی بر آن ندارد و در واقع متعلق به هیچ کسی نبوده و کسی هم حق کنترل بر آن را ندارد. در مرز میان مصر و سودان، منطقه ای به نام بئر طویل به مساحت ۲۰۶۰ کیلومتر مربع وجود دارد که هیچ کدام از این کشورها، ادعای مالکیت آن را ندارند! این منطقه البته چیزی جز دشت و کویر نیست. منطقه ای بسیار بکر که فقط چندین قبیله چادرنشین در آن زندگی می کنند. فرم خاص جغرافیایی آن به شکلی است که به آن مثلث بئر طویل هم می گویند. دلیل اینکه کسی ادعایی بر این منطقه ندارد، به سال ۱۸۹۹ و دولت وقت بریتانیا برمی گردد. بریتانیا به خاطر قبایل ساکن در آن، در آنجا مرزی اداری، به وجود آورد که حاصل این کار، به وجود آمدن منطقه‌ای بدون حکومت به نام بئر طویل شد. منطقه‌ای آزاد که متعلق به هیچ کشوری نشد. در این سرزمین نه ایستگاه قطاری هست و نه باند فرودگاهی و برای رفتن به آنجا، باید به همراه یک راهنما با اتوبوس و یا اتومبیل بروید.

   منطقه بئر طویل در مرز مصر و سودان

۱۰ . ابوالهول نگهبان مصری ها

در آخرین دقایق سفرمان به مصر حیفم آمد که از غول سنگی و یکی از آثار شگفت انگیز تمدن مصری ها برای شما نگویم و آن هم چیزی جز، مجسمه غول پیکر ابوالهول نیست. ابوالهول بزرگ جیزه، تندیسی از سنگ آهک است که صورتی انسانی با بدنی به شکل شیر دارد. این تندیس بزرگترین ساخته سنگی به دست انسان است که ۷۳٫۵ متر طول، ۶ متر عرض و بیش از ۲۰ متر ارتفاع دارد. طبق افسانه ها، ابوالهول این موجود افسانه‌ای، هر روز با طلوع آفتاب معمایی را طرح می کرد و کسانی را که تا غروب موفق به حل آن نمی‌شدند، می كشت. او در نظر مصریان مظهر آفتاب محسوب می شد. بدنه ابوالهول از سنگ صخره ای خالص و یک تکه تراشیده شده است. تراش صخره اى به این شکل، برای دستگاهای تراش مدرن امروزی نيز دشوار است. از قدمت ساخت ابوالهول هنوز اطلاعات کافی در دسترس نیست ولی برخی از مورخان عمر آن را ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد می دانند. مصری ها ابوالهول را نگهبان خود می دانستند و یکی از جاذبه های مهم توریستی کشور مصر به شمار می رود.