به طور مثال، یک مسافر هندی می تواند از مسیر اقیانوس اطلس به سوی آمریکا پرواز کند. در این مسیر مسافران می توانند در فرودگاه شهر های لندن، فرانکفورت، مونیخ، آمستردام یا پاریس مسیر خود را به سوی آمریکا تغییر دهند.
بعضی از کشور ها معتقدند که اگر توقف مسافر حداقل ۲۴ ساعت طول بکشد، فقط باید یک ویزای ترانزیت اخذ کنند. اما کشور سنگاپور باور دارد که ویزای ترانزیت به مدت زمان ۴ ساعت ارائه خواهد شد.
بعضی از کشوران اعلام کرده اند که مسافران حتما باید ویزای ترانزیت داشته باشند، حتی در صورتی که از فرودگاه آن شهر خارج نشوند.
ویزای ترانزیت چند نوع است؟
سالن ترانزیت منطقه‌ای بین‌المللی محسوب می‌شود و تا زمانی که مسافر سالن را ترک نکرده، در واقع وارد خاک آن کشور نشده است (زیرا مهر ورود به کشور در پاسپورت درج نشده است)؛ ولی در این میان کشورهایی هستند که حتی برای ورود و توقف کوتاه برخی مسافران به سالن ترانزیت هم ویزا درخواست می‌کنند؛ این ویزا دارای دو نوع است:
- در نوع اول مسافر فقط داخل فرودگاه پس از انتظار چند ساعته در سالن ترانزیت، هواپیما را تعویض کرده و به مسیر خود ادامه می‌دهد. در این حالت مسافر مجاز به خروج از فرودگاه و عبور از مرز هوایی نیست. این نوع ویزا، ویزای صفربار ورود یا ترانزیت فرودگاهی (Airport Transit Visa) نام دارد و در رده‌بندی ویزاهای شینگن به ویزای A موسوم است.
- در نوع دوم مسافر مجاز به ترک فرودگاه و رساندن خود به فرودگاهی دیگر (در همان شهر یا شهر دیگری در آن کشور) است. این نوع ویزای ترانزیت در ویزاهای شینگن ویزای B نامیده می‌شود.
ویزای ترانزیت بر اساس دفعات ورود و خروج ممکن است به صورت یکبار، دوبار یا چند بار ورود صادر شود.
